Simon Carmiggelt beschrijft hoe hij in de jaren ’30 verslag deed van bijeenkomsten van de NSB, de NSNAP van Majoor Kruyt en de ‘Mussolini-beweging’ (via Mischa Cohen)

In de fascistische en nationaal-socialistische kranten staan in de jaren ’30 opgewonden stukken over de leugens in de democratische pers. Tegelijkertijd wordt diezelfde pers vaak in grote getale uitgenodigd voor de bijeenkomsten. De bewegingen staan op gespannen voet met de pers, ze zijn ook afhankelijk van de ‘pers-muskieten’ omdat een zo groot mogelijke media-aandacht een doel is van de propaganda.

De NSB stuurt in vier talen een persbericht uit over de Hagespraak van 1938. De pers mag lunchen bij wat smalend de ‘voederplaats’ word genoemd door de NSB leiding. Op het Hagespraak terrein zitten ze aan een tafel omringd door hekken.

Zwart Front-leider Arnold Meijer en zijn krant overschrijden in de jaren ’30 vaker de grenzen van de vrijheid van meningsuiting. De persen van de drukkerij worden meerdere keren op last van de rechtbank verzegeld, Meijer krijgt in 1938 gevangenisstraf voor belediging van de minister president en de minister van justitie. De gedroomde Staat van Zwart Front kent overigens ook geen persvrijheid. Zwart Front zal alleen ruimte bieden aan de geestelijke stromingen die niet tegen die staat gericht zijn, schrijft Meijer. De liberale en marxistische pers zullen dus verboden worden, omdat deze volgens Zwart Front niet opvoedend zijn. En Joden mochten niet werkzaam zijn als journalist.

Wanneer de landelijke pers bericht over de pogroms in Hitler-Duitsland, wordt dit in nationaal-socialistische kranten afgedaan als eenzijdige berichtgeving. Wat ook goed werkt: dingen letterlijk omdraaien. Niet de joden worden vervolgd maar de fascisten. Er is sprake van een internationale fascisten-jacht, terreur en moord-aanslagen op fascisten. De radicaal anti-semitische Nationaal-Socialistische Nederlandse Arbeiders Partij gaat zover te spreken van ‘ariër-pogroms’ in Nederland.